Het was 00:00 we lagen pas net in bed. Ik doezelde zachtjes in slaap tot ik plots ineens een knapje voelde.Ik maakte Stef wakker omdat ik zeker wist dat ik echt niet in bed had geplast. Want ik hoefde helemaal niet te plassen. Toch twijfelde ik. Ik ging uit bed om beneden naar het toilet te gaan. Toen ik op het toilet zat voelde ik echt dat het hoofdje verder naar beneden zakte en daarna volgde een golf vruchtwater. Ik schrok en keek Stef aan. O mijn god!! Het is echt begonnen. Oké? En nu? Rustig blijven! Ik zei tegen Stef dat ik het toch wel heel erg fijn vond om de verloskundige even te bellen. We waren aangesloten bij een verloskundige praktijk in Leeuwarden en zij zouden ons ook begeleiden tijdens de bevalling. Daarom waren we 1,5 week voor de uitgerekende datum richting Leeuwarden vertrokken waar we in het huis van mijn familie verbleven. Goed om verder te gaan, ik belde de verloskundige en vertelde dat mijn vliezen waren gebroken. Ze zou even langs komen om te komen kijken. Toen ik net de telefoon op had gehangen voelde ik een vreemd gevoel wat ik nooit eerder heb waargenomen, was dit een wee? Even later volgde dit gevoel weer, mhhh ja dit kan niet anders! Over een rustige opstart was niet te spreken want ze kwamen direct om de 5 minuten. Maar het was nog heel goed te doen dankzij de ademhalingstechnieken en de ontspanningsoefeningen van HypnoBirthing.
Inmiddels was Tianda de verloskundige gearriveerd en constateerde, ja je bent wel echt aan het bevallen zei ze. De weeën werden intenser en Tianda hielp me nog eens met mijn ademhaling waardoor het nog dragelijker werd. Omdat de weeën direct zo snel op elkaar kwamen had ik niet echt de tijd om een fijne houding te vinden. Op de bank op mijn zij, op handen en knieën, over de geboortebal, mhhh wat is nu een fijne houding? Tianda vertelde dat het misschien fijn was om nog even samen te douchen en wellicht nog wat te slapen daarna. Zo gezegd, zo gedaan. Eenmaal onder de douche ging het los, de weeën werden intenser en moest echt actief gaan weg ademen middels de golf ademhaling van HypnoBirthing. Hierdoor voelde het wel intens maar echt pijn, dat deed het eigenlijk niet. Zo die hebben we weer gehad, even rust, in contact met Stef, een knuffel, een kus en we zeiden tegen elkaar: ze komt nu echt! Spannend he? En daar kwam weer een wee. Stef ondersteunde mij zo goed! Lekker in het schemer, lieve woorden, massage, de warme waterstraal op mijn buik en rug. Zo, dit ging ons goed af samen. Laat maar komen! En toen, een golf van misselijkheid kwam opzetten. Ik moest spugen, wat een opluchting was dat!
Inmiddels waren we van de douche naar de woonkamer verplaatst, het spugen bleef dus Stef was druk met emmers, glaasjes water en mij ondertussen ondersteunen. Even later kalmeerde het spugen en was er iets meer bewegingsvrijheid mogelijk. Weer op de bank op mijn zij, naar de bal, op de bal rondjes draaien. Jeetje wat had ik het warm, Stef? ik wil heel graag eventjes naar buiten toe. Ik verlangde naar frisse lucht. Wat was dat heerlijk! Buiten kon ik de weeën nog beter aan, die frisse lucht deed echt wonderen.
Het is nu ongeveer 01:00 we zijn dus net een uurtje bezig, en ja al het bovenstaande heeft in een uur plaatsgevonden. We hadden het dus best heel druk kun je je voorstellen. Dit was met name omdat die weeën zo snel opgang kwamen en direct dicht op elkaar. Het duurde dus eventjes voordat we hadden uitgevonden wat fijn was en hoe we de technieken van HypnoBirthing konden toepassen.
Ik vond het fijn om te bewegen, ik liep naar de keuken waar ik weer een paar weeën weg ademde. Ik begon druk te voelen. Een stevige druk naar beneden. He, een nieuw gevoel dat erbij kwam. Wat betekende dit? De baby kwam dieper en dieper en dat voelde ik duwen. Van echte persdrang was nog geen sprake maar Stef vond het toch wel fijn om Tianda weer te bellen. Ze zou eigenlijk pas rond 03:00/03:30 terug komen en het was pas 02:00. Toch besloten we om te bellen. Ze was er binnen een kwartier.
Ze kwam binnen en vroeg of ze mij mocht toucheren. Dit had ze nog niet eerder gedaan. Dit hoefde van mij ook niet perse, omdat ik niet teleurgesteld wilde worden door het aantal centimeters wat je te horen krijgt. Omdat ik op mijn lichaam vertrouwde en die gaf echt wel aan hoe ver het proces zou zijn. De weeën waren namelijk intens, werden steeds intenser en kwamen dichter op elkaar. Ik kreeg druk naar beneden en voelde de baby echt dieper zakken. Dat waren toch wel tekenen dat de bevalling goed vorderde. Tianda toucheerde, 7 centimeter! Jeetje dit gaat snel aangezien het pas 2,5 uur geleden is dat de vliezen zijn gebroken.
Dat toucheren hebben we besloten te doen omdat we naar het ziekenhuis zouden gaan om de bevalling daar voort te zetten. Tianda vroeg of ik niet toch een thuisbevalling wilde en zei daarbij dat ik de badbevalling moest laten gaan. Er was geen tijd meer om die op te zetten, het ging gewoonweg te snel. Ik kon zo goed mee gaan in de veranderingen en dat dankzij HypnoBirthing. Zonder deze cursus was ik echt niet zo zelf verzekerd en ontspannen geweest en had ik echt in paniek kunnen raken van het feit dat het een andere wending nam. Dat was zo fijn en voelde heel krachtig! Want eigenlijk ben ik een complete controlfreak, en juist met HypnoBirthing houd je de controle maar ga je ook mee met iedere wending die de bevalling neemt. Zodat je weer dieper in ontspanning komt, waardoor oxytocine beter haar werk kan doen en zo dus ook de bevalling voorspoediger kan verlopen.
Goed terug naar de geboorte, we besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Op een thuis bevalling waren we gewoon weg niet voorbereid, het allerliefste had ik dat gedaan maar we hadden het kraampakket niet hier en ik wilde liever niet dat Tianda nog naar de praktijk zou gaan om dat op te halen.
Snel de kleren aan en in de auto! Ik zat bij Tianda en Stef reed achter ons aan in onze eigen auto.
Aangekomen in het ziekenhuis ben ik direct onder de douche gegaan in het pikkedonker. Waarom? ik wilde dat die oxytocine zo goed mogelijk zou blijven stromen en dat gebeurd nou eenmaal in het donker en op een plek waar je je veilig voelt. Dat was op dat moment in de badkamer samen met Stef en Tianda.
Ik heb nog 1,5 uur onder de douche gezeten en ondertussen werd de druk naar beneden heviger. Ik wilde echt gaan mee duwen. Dit deed ik dus ook. In combinatie met de geboorte ademhaling van HypnoBirthing. Hierbij help je je kindje geboren te laten worden zonder actief en gecoacht te persen. Zoals we dat wel kennen: kin op de borst, hap lucht en persen persen persen, ga door! Het is bewezen dat dit niet echt goed is voor je kindje en voor jezelf, dit houd je namelijk nooit heel lang vol. Wist je dat dit bedacht is door mannelijke gynaecologen een paar eeuwen geleden? Vroeger werd je namelijk volledig onder zijl gebracht wanneer de baby geboren werd omdat ze dachten dat de vrouw dit niet kon. De baby werd dan met behulp van een tang gehaald. Dit werd op een gegeven moment achterwege gelaten, maar de vrouw moest dan wel heel hard meewerken anders zou de baby er niet uit komen. Maar feitelijk gezien duwen je baarmoeder spieren je baby naar buiten, de moeder duwt instinctief mee. Coachen is dus eigenlijk helemaal niet nodig wanneer alles goed gaat. Ik kan hier nog veel meer over uitleggen dus mocht je het interessant vinden of denken huh? Wat zegt Inge nu, ik plaats later in deze blog een filmpje met heldere uitleg.
Tianda vroeg of ik even onder de douche vandaan wilde komen om te kijken hoe ver het proces was. Volledige ontsluiting, dit was ook wel te verwachten gezien de persdrang. Ik mocht op de baarkruk komen zitten en meepersen wanneer ik een wee voelde. Huh? wat gebeurde er nu? Geen wee meer te bekennen. Niks?Stilte....
Dit heet ook wel een "rust en wees dankbaar fase" of "het baringsplateau" Je lichaam gaat in transitie van de ontsluitingsfase naar de persfase. Soms komt het dus voor dat je een pauze krijgt. Wat ik toen nog niet wist is dat dit normaal is en dat je dan best even mag wachten. De baby rust, je lichaam rust dus je mag er aan toe geven (mits de situatie dit toelaat). Maarja omdat ik dit nog niet wist ben ik op verzoek van Tianda toch gaan persen. Zo hard als ik kon. Na 5 minuten vroeg ik, is ze er al bijna? Nee Inge zo snel gaat het nu ook weer niet. Oké doorgaan dus. Ik heb in totaal 1,5 uur gecoacht geperst. Dit vond ik heel erg zwaar en pittig. Het kostte mij echt ontzettend veel kracht en energie, een volgende keer wanneer dit weer gebeurd wacht ik dus echt tot dat mijn lichaam en baby aangeven dat ze er klaar voor zijn om te gaan persen. Hierdoor kun je dan ook instinctief je baby geboren laten worden door je lichaam te volgen en alleen mee te persen wanneer dat goed voelt voor jou. Hierdoor houden jij en je baby ook meer zuurstof over en blijf je dus fris en energiek. Meer hierover weten? Check deze link! In dit filmpje wordt het verschil tussen gecoacht persen en instinctief persen heel mooi uitgelegd en weergegeven met een oefening zodat je het zelf ook kunt ervaren.
Op zondag 18 oktober 2020 om 05:35 is onze dochter Liz Luna Rutgers geboren. Na een bevalling van 5,5 uur. Hoe kijk ik op de bevalling terug? Heel positief! Ondanks dat het niet helemaal gelopen is zoals ik wilde is het precies gegaan zoals het moest gaan. Ik had keuzes, ik had de regie, ik voelde mij sterk en gesteund door Stef en de zorgverleners. Dankzij HypnoBirthing kon ik in de diepe ontspanning blijven ondanks dat ik het soms echt wel spannend vond, ik kon mee gaan met iedere wending die de bevalling nam want ja sommige dingen heb je niet in de hand, ik wist wat er in mijn lichaam gebeurde en kon dit goed visualiseren, Stef wist hoe hij mij goed kon ondersteunden tijdens het gehele proces waardoor we het samen hebben gedaan en een team waren, door alle praktische informatie die wij tijdens de cursus hebben vergaard wisten wij wat ons te wachten stond in verschillende situaties. Kort om HypnoBirthing heeft zeker bijgedragen aan mijn/onze ervaring en ben heel erg blij dat wij die keuze hebben gemaakt om ons op die manier goed voor te bereiden.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal! Ik hoop dat ik heb kunnen bijdragen aan een positieve verwachting van jou bevalling. Mocht je vragen hebben naar aanleiding van mijn verhaal of de info die in mijn verhaal is verwerkt, stuur gerust een berichtje.
Ik wens jou een prachtige ervaring toe, en weet dat er geen goed of fout is wanneer jij je gevoel volgt, je goed voor bereid en positief op je bevalling terug kunt kijken!
Liefs,
Inge